Niet slapen betekent niet het einde van de wereld. Die zin zeg ik vooral tegen mijzelf en probeer ik te herhalen als ik voor de zoveelste nacht op rij naar het plafond lig te staren. Buiten hoor ik soms een verdwaalde kroegganger, om vier uur...
Zolang je blijft lopen. Soms met muziek of iemand die iets vertelt in je oren, soms in stilte - met het geluid van het bos, het geluid van het park. Soms alleen, soms met een ander. Soms aan het praten en soms vooral niet. Soms...
Hoe je kleine handen mijn wangen vastpakken als je me een kus geeft - altijd met iets teveel vocht en altijd een beetje mis. Hoe je soms al minstens drie seconden lang je lippen hebt getuit om een kus te ontvangen. Hoe je dat soms...
Ik woon sinds maart in Arnhem. Het huis voelde meteen als thuis, zonder dat je dat in woorden kan vangen. Ik moest er zijn, op dat moment. En nergens anders. Er was te weinig tijd voor alles dat praktisch is - lampen ophangen, gordijnen regelen....