De wachtkamer is precies zoals ik me van tevoren had voorgesteld. Een wat klinische ruimte met kuipstoeltjes en witte muren en recht voor me een beeldscherm met een afbeelding van een piano. 'Calming classical music', staat daar in het lelijkste lettertype ooit onder geschreven. Met...
April was een rare maand. De dagen leken soms voorbij te vliegen en de nachten leken trager dan ooit. Misschien ook omdat ik meer dan eens naar het plafond lag te staren, om uiteindelijk maar uit bed te gaan en allerlei nuttige dingen te doen....
Dagen zoals deze zorgen ervoor dat ik terugdenk aan de tijd die er toen was. De tijd dat de nachten eeuwig leken te duren en de ochtenden nooit leken te komen. De dekens zwaarder waren dan ooit en de gordijnen altijd dicht waren, maar voelden...
We doen een spelletje op het plein voor onze deur. De grijze vloer is glad en koud en we lopen op onze sokken en glijden bijna uit. Ik stel voor om iets warmers aan te doen, schoenen anders, maar ze zegt altijd dat het niet...